Page 114 - Marko_Dekic_Pruzi_mi_ruku
P. 114
Putanjom dugom
Na dugoj, dugoj cesti
autobus obijesno grabi
s društvom umorno dremuckam
slušajući riječi vozača
pričinjava mi se
kao da snivam
glas mikrofona me raznježuje
u međuvremenu krajolici prohuje
umilni prizori oku –
cesta smiono vijuga –
i za minutu-dvije se udaljavaju
nestajući mi iz vidokruga
Ispod Velebita, 1973.
114
