Page 97 - Kalendar_2016

33-tol-108_Layout 1 2015.11.02. 13:06 Page 93

Ja sam se to učakal da je to denes prava Boža istina. Ko to šteje, nek pogleda kolik u
svoje okolice kaj je zotoga istina i nek se malo rezmisle. Ja si tak mislim da je te pastir ke
je to se napre znal više sto let kaj se bo to se pripetila, on nije bil životini pestir, nek ludi-
ma. To je to, kaj je mene prijelo, da ja to moram dale date.
Pripovijedao: Štef Hegedüs
Zabilježio: Erik Hegedüs

Tri hruslavke

Živel v jednem sele jen čovek i jena žena. Jako su veliki siromaki bili. Oni su imali tri zamož -
ne dekle. Se tri su bile jako lepe, sam nim je to bila falinga kaj su bile hrus lavke. Jednomo
dečko su se jako zvidele pak je poručel kaj večer dojde snobočet.
Roditeli su se jako veselili kaj nim nekoja čerka dije zamož. Dekle su se išče bole vese-
lile i zato večer su se v lepo halije sprajile.
Mama su se zagrozili kaj niti jenu reč nek ne gusne kaj snobočnek ne v pamet zel nivo
falingo.
Jempot su po vrate zakluknole, a dekle su fletno v kočak na stolico sposele. Roditeli su
se z dečkom spominali ono i veno. Jempot samo pod peče sa vun putegel jen pes, pak je
išel pod stol. Pod stolom je bila kuruzna mela puparjena vu vedre pak je pes malo hapel
jeste. To je vidla najstareša dekla pak je zaviknula: „NEMO PET MELO TLOPTE!” A srednja
dekla je najstarešo hrknula pak rekla: „NET MOTALA, NEDNAT KAJ TU MAMA LEKLE! ”
Mama je jako bila srdita i sram jo je bilo. A to je vidla najmenša čer pak je rekla: „VIDTE,
MAMO, JA SAM NAJBOLA, JA TAMO MUMUTIM!”
Pripovijedala: Margita Varga
Zabilježila: Bernadeta Turul

Sto najenpot

Bilo je jedno selo, tam je bil velika šuma. Tam je bil jen velike divje marostec. Se selo se
bojelo od nega. Unda je lugar dal deti v novine što to marosca zakole ali prime, nemo da
za ženo svoju deklu i dve vreče zlata. Živele v jednem sele takov čovek ki je najenpot sto
muhe zatokel. On je išel, pak se javil pre logarom. Da bo zatokel on marosca. Undar je on
tak rekel logarom da naj da naprajte v šume jednoga koca. Na to je išel te čovek v šumo
kaj bode zišel se z maroscom. Nato se zbésil i hapil se jako bežati. A marostec za nim. On
je kocu bežal, kak je do koca došel, tak je za vrata skočel. A marostec za nim je bežal, neje
zel v pamet čoveka i dbežal nuter i čovek je za nim vrata zaperl. Nato je išel k logaro i rekel
mu: „Dajte mi čerko i zlato, prijel sem marosca za vuho i za rep pak sem ga v kotec hitél ve
ite i naprajte ž nim kaj očete.”
Nato logar je išel v šumo i videl marosco v koco. Nato je jako bil vesel i dal mu je čerko
za ženo i dve vreče zlato, i velike goste so naprajili. I ve plešo ko su se ne zavolili. Odonda
selo batrovno ide v šumo, nega več divjega marosca.
Pripovijedao: Remuš Varga
Zabilježio: Stjepan Turul

Hrvatski kalendar 2016 93